Buzë detit i vetmuar
Ja, eci buzë detit
i vetmuar,
Siç bëja kurdoherë
në rini.
As deti i kaltërt,
as qielli i kulluar,
S'më japin më
asnjë kënaqësi.
Shoh qiellin lart
të pastër e të pastër
Me diellin
që po ndrit në kaltërsi,
Dhe detin shoh
të kaltër e të kaltër,
Sakaq e ndiej -
po fryn një si veri..
Dhe sytë e mi
me mija xixëllime
Mbi blunë e detit
shohin tek vallëzojnë,
Por trup e shpirt
nuk kanë më tundime,
As horizontet
mendjen s'ma tundojnë.
Nuk kam më endërra
si në rini,
Dhe pse e ndiej
tek fryn një si veri.
Durrës, tetor 1991